Δίχως στέγη

Η στέγη πάντα ήταν μία ανάγκη που πολλές φορές γίνεται άγχος . Ειδικά σήμερα με τις οικονομικές συνθήκες που επικρατούν η κατοχή της μπορεί να χαρακτηριστεί πολυτέλεια . Ίσως αυτός να είναι και ο πιο σημαντικός λόγος , αλλά όχι ο μοναδικός , για μια εικόνα που είναι όλο και πιο συχνή πλέον στους δρόμους και τις πλατείες της Αθήνας . Έχω την εντύπωση ότι έχει γεμίσει ο τόπος από άστεγους . Ανθρώπους που έχουν στοιβάξει μέσα σε σακούλες ή σε καμία τσάντα όλα τους τα υπάρχοντα , που συνήθως τα έχουν βρει στα σκουπίδια ή τους τα έχει δώσει κάποιος Άνθρωπος , και γυρνάνε προσπαθώντας να βρουν μια ζεστή και ακίνδυνη γωνιά να κοιμηθούν και αναζητώντας το θαύμα , που δεν γίνεται ποτέ .
Ξέρω πολύ καλά ότι σε άλλες μεγαλουπόλεις του κόσμου αυτό το πρόβλημα είναι πιο έντονο , ξέρω ότι κάτι γίνεται από τους αρμόδιους φορείς με στόχο … μάλλον αυτό το πρόβλημα , δεν ξέρω όμως με πόση θέρμη γίνεται αυτό . Ξέρω ότι ειδικά αυτές τις γιορτινές μέρες γίνονται εκδηλώσεις για να δώσουν χαρά σε αυτούς τους ανθρώπους , αλλά το έτος έχει 365 μέρες . Ελπίζω να μην πάρουμε και σε αυτό τον τομέα τα σκήπτρα της Ευρώπης !

Απλωτές

Όλα γύρω μας είναι τόσο ρευστά· κι εμείς μέσα τους κάνουμε απλωτές και κολυμπάμε. Πιάνω το κεφάλι σου, το σπρώχνω στη θολούρα. Δε βλέπω τίποτα πια. Πρόσωπα, φυτά και πράγματα έχουν γίνει λάσπη στο βυθό και δεν τα φτάνω. Λίγο ακόμα να μείνω στο νερό, λίγο ακόμα. Είναι που θέλω τόσα πολλά και φτάνω λίγα. Βγάζω τα βλέφαρά μου, τρέχουν πάνω στον αφρό, ν’ αφήσω τα μάτια ανοιχτά. Θέλω να βλέπω τα πάντα, όλα να τα δω. Κάτι ξέρουν οι νεκροί · ανοίγουν τα μάτια· μετά πεθαίνουν. Κοιτάω το ρολόι, τελειώνει ο χρόνος της βουτιάς. O ήχος πλημμυρίζει τα ρουθούνια και τ αυτιά μου. Ήχος; Επίμονη ηχώ! Ξανά τικ, ξανά τακ και ξανά και ξανά και ξανά. Όλα τρέχουν γύρω μας, όλα· και ‘μεις παλεύουμε να τα σταματήσουμε, καταραμένο ρολόι, κρατιόμαστε από τα μαλλιά, κλωτσιές μπουνιές και ξανά τικ και ξανά τακ και ξανά και ξανά και ξανά και το μόνο που καταφέρνουμε είναι να μπερδέψουμε το ρολόι με τον ήχο της καρδιάς . Πάρτε βαθιές ανάσες :)

Να γελάς ή να κλαίς ;

Ο τελευταίος μήνας του χρόνου κυλάει με πολλά γέλια , για να μην πω κλάματα . Χρονιάρες μέρες , ενώ παλιά περνούσαν οι υπάλληλοι της καθαριότητας ή οι πρόσκοποι , φέτος θα περάσει από το μαγαζί μας ο φουκαράς ο εφοριακός και θα πάρει «για το καλό» την παραδοσιακή του μίζα .
Στολίζουμε το σπίτι μας με αυτά τα φυτά που ευδοκιμούν στα ορεινά της Κρήτης και μυρίζουν όμορφα .
Ένα σαββατοκύριακο θα κλείσουμε δωμάτιο στον ξενώνα που προσφέρεται δωρεάν από υπουργό που φροντίζει , εκτός από την διαμονή μας , και για τα γυρατιά μας να είναι ευχάριστα .
Θα πάρουμε τις γιορτινές μας κάρτες από το γκισέ που εργάζεται φιλότιμα για ένα πιάτο φαγητό πρώην νομάρχης , υπέρνομάρχης !
Το βράδυ μας μέχρι τα μεσάνυχτα παρακολουθούμε τις ψυχαγωγικές και κατάλληλες εκπομπές με διαμάχες συνθετών και ηθοποιών και μετά τις 12 που θα έχουν πάει τα παιδιά για ύπνο βλέπουμε την τσόντα το ακατάλληλο , αυτόν με το σφουγγαράκι .
Άμα θέλετε να βγείτε στην τηλεόραση και να έχετε 5 λεπτά δημοσιότητας πηγαίνετε σε έναν κεντρικό δρόμο και όλο και κάποια κάμερα θα έχει μείνει ανοιχτή να σας πάρει . Για αυτό χαμογελάτε γιατί στα κανάλια δεν αντέχουμε άλλο κλάμα , μας φτάνει αυτό από πρώην παίχτρια reality game που την άφησε ο γκόμενος της και έχει πλαντάξει η φουκαριάρα . ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ !

ΥΓ. όταν ξεκίνησα να γράφω το άρθρο ο υπουργός ήταν νυν , όταν το τελείωσα ήταν πρώην και αυτός !

Καβάντζωσαν μια θέση !

Σίγουρα με έχει πιάσει απελπισία πολλές φορές στην προσπάθεια μου να βρω να παρκάρω . Πολλές φορές θα ήμουν ευτυχισμένος αν είχα με κάποιον τρόπο μια θέση εξασφαλισμένη για το όχημα μου . Εξίσου πολλές φορές μου περνάει από το μυαλό να ζούσα κάπου αλλού που τέτοια προβλήματα δεν θα είχα . Αλλά αφού αυτό δεν συμβαίνει δίνω την καθημερινή μου τίμια μάχη για παρκάρισμα .
Αυτό όμως που με τρελαίνει είναι όταν βλέπω κάτι σκαμπό , κάτι καρέκλες , κάτι καφάσια , κάτι μηχανάκια , κάτι κώνους , μέχρι και σακούλες σκουπιδιών να καβαντζώνουν θέσεις σε κάποιους μπροστά από το σπίτι τους ή μπροστά από το μαγαζί τους . Με εκνευρίζει πιο πολύ όταν μπροστά μου βγάζουν το καφάσι και βάζουν το αυτοκίνητο τους και ακόμα πιο πολύ όταν πας να τα μετακινήσεις τα εμπόδια τους και σε κράζουν με την δικαιολογία ότι ή περιμένουν το φορτηγό να ξεφορτώσει ή τους φαίνεται περίεργο το θράσος μου αφού η θέση είναι δικιά τους και ότι αυτοί μένουν σε αυτή την γειτονιά , λες και εγώ μένω στον πλανήτη Άρη !!!!
Καταλαβαίνω ότι στην απελπισία τους κάνουν ότι κάνουν . Όλοι στην απελπισία μας κάνουμε ότι κάνουμε . Εδώ όμως νομίζω ότι εκτός της απελπισίας υπάρχει και η τάση που έχουν κάποιοι να καβαντζώνονται . Μια ζωή στην καβάντζα , ότι κάνουν στην ζωή τους επικρατεί αυτή η φιλοσοφία ! Το έχει το γονίδιο τους !

Σήμερα είναι Κυριακή

Σήμερα είναι Κυριακή. Τελικά το πήρα απόφαση και βγήκα για λίγο στο δρόμο, μπας και μπορέσω να χωνέψω τη βδομάδα που έρχεται. Δυο γύφτισσες κρεμάστηκαν πάνω μου, γεμάτες γαρδένιες. Θέλησαν να μου πουν τη μοίρα μου. Τραβήχτηκα. Μου τράβηξαν το χέρι. Καλή ζωή, γερή καρδιά, μόνο να... σου περισσεύουν χρόνια. Κούνησαν το κεφάλι τους· επέμεινα· δε δέχτηκαν λεφτά. Χάθηκαν γρήγορα στο πλήθος. Συνέχισα να περπατώ και όσο πήγαινα βουβάθηκα. Γέμισα τις φωνές των περαστικών, ζαλίστηκαν τα μάτια και τ’ αυτιά μου. Κάποια στιγμή φούσκωσα τόσο πολύ κι ετοιμάστηκα να σκάσω στα μισά του δρόμου. Μα το άφησα καλύτερα για μετά στο απόθεμα του χρόνου που ήξερα πια πως είχα. Γι αυτό δεν πήρε άραγε η γύφτισσα λεφτά; Ήξερε; Δεν ήθελε μια τέτοια εξαγορά. Η περίσσεια χρόνου· σαπισμένου· φαγητού· ανθρώπων· σε στολίζει τύψεις.

Εκλογική Αερομεταφορά !

Τώρα τελευταία αυτό που μας καίει είναι η Ολυμπιακή Αεροπορία και το μέλλον της …αν υπάρχει τέτοιο ! Σε περίπτωση όμως που δεν υπάρχει μέλλον έχει σκεφτεί κανείς πώς θα μεταφερθούν στις επόμενες εκλογές οι ετεροδημότες ; Άμα δεν υπάρχει ο κομματικός δωρεάν αερομεταφορέας τι θα γίνει με όλους αυτούς τους ψήφους ; Δεν νομίζω να αναλάβει την μεταφορά τους καμία ιδιωτική εταιρεία . Μήπως θα πρέπει λόγω αυτού του γεγονότος να σκεφτούν και μια αναθεώρηση του υπάρχοντος καθεστώτος και δούμε να ψηφίζουμε στον τόπο κατοικίας μας ; Δεν έχω δει τους προικισμένους μας οραματιστές πολιτικούς να ανησυχούν για αυτό το θέμα ή μήπως έχουν έτοιμη την λύση … όπως πάντα !

Ρυθμίσεις …Ρουσφέτια

Και οι 2 λέξεις αρχίζουν από Ρ . Αλλά δεν είναι το μόνο κοινό που έχουν . Στην ελληνική κοινωνία τείνουν να γίνουν συνώνυμα . Το ρουσφέτι όμως ακούγεται άκομψο και για αυτό το βαφτίσαμε ρύθμιση . Ρύθμιση χρεών στις ομάδες ή μάλλον για να είμαστε ακριβείς στις ΠΑΕ δηλαδή σε ιδιωτικές επιχειρήσεις που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο με πολλούς πελάτες όμως , ρύθμιση χρεών σε μεγάλες τράπεζες …έλεος στις τράπεζες , ρύθμιση χρεών σε μεγάλες επιχειρήσεις γενικά αλλά και πολλών λογιών λογιστικές ρυθμίσεις . Έτσι κάνουν ο ένας στον άλλο ρυθμίσεις … ρουσφέτια δηλαδή ! Βέβαια όλων των ειδών αυτές οι ρυθμίσεις τις πληρώνουμε πάντα εμείς στην εφορία και με τα λεφτά μας κάποιοι γίνονται μάγκες και ρυθμίζονται ...
Η δική μου μοίρα σε περίπτωση που θα χρωστάω θα είναι να ρυθμίσουν να μου βρουν 5 τ.μ. σε 4 τοίχους ενός σωφρονιστικού ιδρύματος !

Ένας μήνας έμεινε

Πάει και ο Νοέμβρης και δεν χάσαμε και τίποτα . Βέβαια αυτό τον μήνα πολλά χάθηκαν από τους εναλλακτικούς γεωργούς στην Κρήτη που δεν τους βοήθησαν όσο υπολόγιζαν οι τελευταίες βροχές . Οι ίδιες βροχές που τόσο θέλαμε πέρσι , φέτος μας πνίγουν . Είχα ακούσει για εμπλουτισμένες τροφές , πλέον ακούμε και για εμπλουτισμένο νερό και όχι μόνο ακούμε αλλά και πίνουμε ! Κάτι πάει να χαθεί για την Ολυμπιακή Αεροπορία , που ελπίζω να μην μας ταλαιπωρήσει τις γιορτές . Παρότι πέρασε ένας μήνας η σύνταξη για τον περισσότερο κόσμο αντί να πλησιάζει … απομακρύνεται και για πολλούς θα γίνει όνειρο άπιαστο και ας κάνουν ότι μπορούν οι επιστήμονες για την μακροζωία . Ο Πλανητάρχης χάρισε με απίστευτη απλοχεριά την ζωή σε 2 γαλοπούλες , αντί για μία όπως ορίζει το έθιμο κατά την ημέρα των Ευχαριστιών …πόσος κόσμος άραγε θα ήθελε να είναι γαλοπούλα μιας και αυτές έχουν καλύτερη τύχη και περισσότερες ελπίδες να τους χαριστεί η ζωή . Μας είπαν ότι τον Δεκέμβριο θα πούμε το ρεύμα ρεματάκι ενώ τα λαμπάκια των γιορτών έχουν ήδη ανάψει …μαζί με τα δικά μου .
Ένας μήνας έμεινε και τον φάγαμε και αυτόν τον χρόνο …
Καλό μήνα !

Φρικτά γηρατειά

Ζεις συνηθισμένα. Το πολύ να έχεις πει σε κάποιον μια κουβέντα παραπάνω. Πεθαίνει ο μονάκριβος υιός, ο γιος σου και από τότε σέρνεις στους τέσσερεις τοίχους τη μυρωδιά της μούχλας. Ο πατέρας του είναι πια πατέρας σου και σε φροντίζει βουβά και σε προσέχει. Αφήνεις δάκρυα σε κάθε γωνιά. Έρχεται κάποιος να σε δει και δεν αντέχεις και του δίνεις το χαρτζιλίκι όπως θα δινες σε κείνον και μοιράζεσαι μεταξύ αλήθειας και ονείρων. Μαζεύεις τα φασόλια που άφησε το παιδί σου φεύγοντας, αυτό που δεν υπήρχε μετά να σε φροντίσει όταν ο πατέρας του γέρασε τρελλάθηκε και άρχισε να σε βρίζει, όταν γέμισες το σπίτι του σκατά και μπόχα και δεν μπορούσες να συντηρηθείς δεν ήταν εκεί να σε βοηθήσει, να σε φροντίσει, να σ’ αγκαλιάσει δεν ήταν και άξιζες ν ακούς εκείνα τα πουτάνα και πόρνη κάθε βράδυ από τα χείλη του πατέρα σου, που έγινε πατέρας μου όταν πέθανες εσύ παιδί μου, γιατί τόσα χρόνια τον κρατούσα κλειστό μαζί μου σύντροφο ζωής και δεν άντεξε και τρελλάθηκε και δεν υπήρχε κανείς να μας φροντίζει γιε μου ακόμα κι εκείνοι που προσπάθησα να βάλω στη θέση σου μετά και ο γιος του γείτονα που άρχισε να μοιάζει με σένα, τον έβλεπα εσύ, κάποια στιγμή όλοι, όλοι ήταν εσύ, μόνο εγώ πάντα ήμουν κάποια άλλη, που ποτέ δεν μπορούσε να σε βρει. Άξιζε εκείνη η γυναίκα τέτοια γηρατειά κι αυτός ο άνδρας; Φριχτά γηρατειά. Φριχτά γηρατειά.

Πεζοδρόμιο

Τα πεζοδρόμια της Αθήνας δεν είναι φιλόξενα. Κάθε μέρα σα σήμερα ανεβαίνω τη Σκουφά, κατεβαίνω τη Σόλωνος, μπαινοβγαίνω στη Μπενάκη, στη Θεμιστοκλέους, στη Ζαΐμη, σκαλώνω στις σκανταλιάρικες πλάκες του πεζοδρομίου, μα τις μαλώνω και πάντα μ’ αφήνουν να περάσω –εξόν μίας φοράς που πήγε μια πλάκα να γίνει ταφόπλακα, κόντεψα να πνιγώ σε ένα βοθροπήγαδο αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία- μ’ αφήνουν λοιπόν οι πλάκες να περάσω γιατί βιάζομαι, ναι βιάζομαι, συνήθως βιάζομαι, πάντα βιάζομαι και πως τυχαίνει πάντα να σκουντουφλάω σε δειλά ζευγαράκια που τολμάνε ακόμα να περπατάνε χέρι-χέρι. Και τότε είναι που κάνω την πρώτη προσπάθεια προσπέρασης, βγάζω φλας, μάταιος κόπος, δεν υπάρχει δεύτερη λωρίδα στα ξεροσκασμένα χείλη του πεζοδρομίου τούτου, ανάμεσα στα σκαρφαλωμένα αμάξια τα φιλικά στους αναπήρους και στα μπαλκόνια που έχουν μετατραπεί σε σύννεφα και βρέχουν βρωμόνερα. Άντε πάμε πάλι, δεύτερη προσπάθεια με ηχητικό εφφέ αυτή τη φορά, το γνωστό ξεροβήξιμο- κόρνα, πω τι αναίσθητοι βρε παιδί μου να μπλοκάρουν το πεζοδρόμιο, δε μας έφτανε το κυκλοφοριακό στο δρόμο...Και μετά κάνω αυτό που τώρα τελευταία κάνω συχνά...το σκέφτομαι. Μα τι είπα μόλις τώρα; Έγινα και γω σαν κι αυτά τα θυμωμένα πεζοδρόμια, που τους έχουν πεταχτεί οι φλέβες, τα μάτια -και τι δεν τους έχει πεταχτεί- έξω; Έτσι λοιπόν πετάγομαι όρθια, ξυπνάω από το λήθαργο στον οποίο έχω αφεθεί και επιτέλους χαμηλώνω τους ρυθμούς μου, χαμηλώνω τους προβολείς μου και βγάζω τον συναγερμό, ανοίγω τις πόρτες και αφήνω το αεράκι να περάσει μέσα...

Λίγο φως ρε

Ήδη άρχισε ο στολισμός των πόλεων ενόψει των γιορτών . Το ντεκόρ όπως πάντα πλούσιο με πολλά μα πάρα πολλά λαμπιόνια . Τόσα πολλά λαμπιόνια που μένουν αναμμένα όλη την μέρα και έρχονται σε αντίθεση με τις εξαγγελίες για οικονομία , για σπατάλη ενέργειας , για αύξηση τιμολογίων του ηλεκτρικού ρεύματος .
Την μεγαλύτερη αντίθεση , νομίζω , την βλέπει κανείς φεύγοντας από την πόλη και οδηγώντας στις εθνικές μας οδούς κατά την διάρκεια της νύχτας . Ούτε μία λάμπα ! Δεκάδες χιλιόμετρα μέσα στο σκοτάδι . Μόνη ελπίδα το φεγγάρι ! Να φτιάξουν το οδόστρωμα καταλαβαίνω ότι έχει κόστος , να διαπλατύνουν τους δρόμους εκτός από κόστος θα έχει και νομικά εμπόδια με τους ιδιοκτήτες των γύρω οικοπέδων , το να μπουν διαχωριστικά και κιγκλιδώματα στις λωρίδες είναι δύσκολο , το να βάλουν κάποιες λάμπες όμως , να βλέπουμε και να μην σκοτωνόμαστε δεν είναι ακατόρθωτο . Όχι κάθε 5 μέτρα που είναι στην περιφέρεια των πόλεων αλλά κάθε 50 μέτρα ή έστω και κάθε 100 ή άμα είναι δύσκολο και έχει κόστος μόνο στα επικίνδυνα σημεία και στις στροφές . Γιατί να πληρώνουμε 4.50 ευρώ διόδια από Αθήνα για Πάτρα και 4.50 επιστροφή ( χωρίς την Αττική οδό ) και να μην έχει λίγο φως , παρά μόνο έξω από τις πόλεις ; Μην αναφερθώ σε άλλα οδικά εθνικά δίκτυα της χώρας μας , που είναι χειρότερα από τα επαρχιακά της Αφρικής .
Λίγο φως θα σώσει ζωές και από ότι φαίνεται με τα χριστουγεννιάτικα φωτά δεν είναι δύσκολο ! Γιατί να μην μπαίνουν με την ίδια ευκολία και στους δρόμους ;
Λίγο φως ρε !

Μία βροχή θα μας σώσει ...

Σοβαρά προβλήματα προκλήθηκαν από καταιγίδες σε όλη την Ελλάδα , έβρεξε προβλήματα , ξεχείλισαν ποτάμια , τα νερά παρέσυραν περιουσίες , τα ορμητικά νερά της βροχής διέλυσαν γέφυρες , πλημμύρισαν καλλιέργειες και υποδομές στις πυρόπληκτες περιοχές , ζημιές σε σπίτια και αυτοκίνητα , αποκλεισμένα χωριά , σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης περιοχές …κτλ κτλ κτλ
Όλα αυτά έγιναν στην Ελλάδα το 2007 , χώρα μέλος της ΕΕ , κοιτίδα του πολιτισμού , με τις υποδομές και την ανάπτυξη που έχει ;
Το ακούει κανείς και νομίζει ότι έγινε πόλεμος , ενώ ήταν μία ισχυρή βροχή . Ισχυρή μεν , αλλά μία βροχή Νοέμβριο μήνα και αναμενόμενη !
Άντε πάμε πάλι να κάνουμε έργα , πάλι να πέσουν λεφτά , πάλι να γίνουν διαγωνισμοί , πάλι να εισπράξουν ...μέχρι να ξάναβρέξει !
Πότε άραγε θα βρέξει κλωτσιές και τότε ...κανείς δεν θα κρατάει ομπρέλα !

Ομόνοια

Είμαι 33 χρονών και … κάτι ψιλά , όσα τα χρόνια του Χριστού δηλαδή και όλα αυτά τα χρόνια είδα ότι η Ομόνοια πέρασε όσα τα πάθη του Χριστού και βάλε άλλα τόσα ! Η Πλατεία Ομονοίας , η Ομόνοια όπως την λέμε , συμβόλιζε για μένα πάντα το κέντρο της Αθήνας . Την είχα συνδυάσει με πάρα πολλά χαρμόσυνα , γεγονότα , με γιορτές και πανηγύρια αθλητικών αλλά και πολιτικών γεγονότων , στολισμένη και φωτισμένη σε θρησκευτικές γιορτές , κάποτε με σιντριβάνια και βουτιές μέσα σε αυτό στον ετήσιο γύρο της Αθήνας , άλλοτε με τον γυάλινο Δρομέα , ακόμα και με φοίνικες ! Πολλά περίπτερα , κόσμος με γεμάτες σακούλες από ψώνια , άνθρωποι που τρέχουν στις δουλείες τους εκεί γύρω , τουρίστες που χάζευαν , ραντεβού μπροστά από τον Μπακάκο , λαχειοπώλες και κουλουράδες , κυλιόμενες σκάλες που όταν ανέβαιναν σε έφερναν φάτσα κάρτα στην βοή της πλατείας και όταν κατέβαιναν σε έφερναν σε έναν σταθμό όλο ζωή που όταν κατέβαινες ακόμα ένα επίπεδο και πήγαινες στην πλατφόρμα των τρένων , του ηλεκτρικού , μπερδευόσουν ποιο πάει Πειραιά και ποιο πάει Κηφισιά . Μπορώ να πω ότι κάποια στιγμή κοίταζα την άλλη μεγάλη πλατεία , του Συντάγματος , με μια συμπόνια που δεν είχε τον ηλεκτρικό και που άλλαζε συνέχεια πλάκες και σαν ένα μόνιμο γιαπί ! Μην πω για την γκαντεμιά της να έχει απέναντι την Βουλή . Το μονό που την ζήλευα ήταν για τα τσολιαδάκια !
Αλλά από μια στιγμή και μετά άρχισα να χάνω τις εξελίξεις , έβλεπα μια πλατεία που άλλαζε συνέχεια πρόσωπα και μετά για έναν μήνα την έκλειναν , είχα αρχίσει να χάνω τον ρυθμό που άλλαζε μορφές , σαν μια γερασμένη ντίβα που προσπαθεί να καλύψει τα χρόνια με φτηνά make up και διάφορες βαφές αλλά τα έκανε χειρότερα . Πολλά χρόνια έμεινε με έναν ψηλό αλουμινένιο γκριζωπό φράκτη που άφηνε υποψίες ότι κάτι γίνεται αλλά τίποτα δεν γινόταν , ένα σιδηρούν προσωπείον . Και τελικά παρουσιάστηκε αυτό το έκτρωμα ! Μια πλάκα και … τίποτα άλλο . Ούτε καν στρογγυλή , ούτε καν μπορείς να κάνεις τον γύρω της , το οποίο βέβαια οφείλω να ομολογήσω ανακούφισε και αποσυμφόρησε αρκετά τους γύρω δρόμους από άποψη συγκοινωνιολογική . Μια πλατεία εντελώς αδιάφορη , χωρίς κανένα νόημα . Δεν νομίζω κανείς να περνάει από εκεί και να ξοδεύει έστω και μια ματιά . Δεν νομίζω κανένας τουρίστας να ξόδεψε έστω και μια φωτογραφία για χάρη της .
Κρίμα γιατί ήταν το κέντρο και τώρα έχει καταντήσει μία απλή στάση του μετρό .

Μαθήματα κληρονομικού δικαίου

Σκεφτόμουν πάλι· όλα τα δεινά του κόσμου έχουν να κάνουν με τις κληρονομιές. Κληρονόμοι συνόρων, πολέμων, πετρελαίων και κυβερνήσεων. Και αυτό είναι το παράδοξο ότι κάθε φορά σπαράζουμε πάνω στο φέρετρο των δεινών μας, τραβάμε τα μαλλιά μας, οδυρόμαστε για όλα εκείνα που θα κάνουν εμάς και πολλές ακόμα γενιές να υποφέρουν. Ματαιοδοξία στο έπακρον και ματαιοπονία; Τα εμά εμά και τα εσά εσά. Και η μαντάμ σου σου να προσπαθεί απεγνωσμένα να βγει από το μπύθουλα, προσπαθώντας το δικό σου να το κάνει και αυτό δικό της. Και το κακό διαιωνίζεται. Και το παράδοξο είναι ότι συνήθως για αυτά τα δεινά είναι που γίνεται το λαϊκό προσκήνυμα και συρρέει ο κοσμάκης ξεπαπούτσωτος δακρύζων, γιατί του χουν βάλει την ιδέα ότι πρέπει να λυπάται και να μοιρολογεί και να φιλά σταυρωτά τον κληρονόμο που διαιωνίζει τα δεινά τους. Πρακτικά κληρονομικού δικαίου λοιπόν όπου κάθε σελίδα είναι στατιστική θανάτων. Ολόκληρη επιστήμη έχει στηθεί γύρω από τους κληρονόμους και ολόκληρες θρησκείες γύρω από τους πεθαμένους.

Dama Black

Η λαϊκή αγορά στις 4 μμ

Η λαϊκή αγορά για μένα ήταν πάντα ένα μέρος που το απεχθανόμουν . Ο λόγος για αυτό ήταν ότι την είχα συνδυάσει με κουβάλημα και βαριές σακουλές που μου έπεφτε το νεφρό για να τα πάω σπίτι . Βεβαία όταν τα έβρισκα όλα αυτά τα προϊόντα στο σπίτι , ήδη κουβαλημένα , μου άρεσαν και μάλιστα πολύ ! Θυμάμαι που έλεγαν , και λένε ακόμα , να πάμε πιο αργά που θα έχουν ρίξει τις τιμές και θα βρούμε τα ίδια προϊόντα πιο φθηνά . Στο τέλος περνούσαν τα συνεργεία καθαρισμού και έκαναν τον χώρο λαμπίκο . Όλα αυτά ισχύουν και σήμερα , αλλά τα τελευταία χρόνια , ανάμεσα σε αυτά τα δύο χρονικά στάδια παρεμβαίνει και εμφανίζεται ένα άλλο φαινόμενο . Δεκάδες άνθρωποι , συνάνθρωποι μας , να πηγαίνουν στο τελείωμα της λαϊκής και να μαζεύουν τα σκουπίδια από τους μανάβηδες , τα σάπια προϊόντα , τα χαλασμένα και σπασμένα φρούτα και λαχανικά . Όλα αυτά πεσμένα στον δρόμο και πατημένα από εμάς , ανάμεσα στα λοιπά σκουπίδια . Αυτοί οι άνθρωποι κάνουν στην κυριολεξία αγώνα να βρουν μία ντομάτα ακόμα γερή , ένα φρούτο φρέσκο , ένα μαρούλι πράσινο αλλά και να προλάβουν τα οχήματα και τους υπαλλήλους καθαρισμού πριν περάσουν από πάνω και δεν αφήσουν τίποτα , ενώ οι τελευταίοι βλέποντας αυτή την κατάσταση αφήνουν ένα χρονικό περιθώριο , παρά το γεγονός ότι θέλουν να τελειώνουν και αυτοί την δουλειά τους και να πάνε σπίτι τους . Ενώ οι ειδήσεις που κυριαρχούν και τα προβλήματα που μας απασχολούν είναι τρεις λαλούν και δυο χορεύουν , δίπλα μας υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε πραγματικά .
Κάνείς δεν θέλει σε κάποια προβλήματα να αναλάβει την ευθύνη που την μεταφέρει στους πρώην ή στους νυν ή και στους επόμενους , αλλά ας βρεθεί κάποιος που θα κάνει την σωστή ενέργεια και στο κάτω κάτω της γραφής θα πάρει και τα εύσημα για το έργο του !

Κλείσtε το τηλέφωνο γιατί πέφτουν μονάδες !

Διάβαζα σήμερα για μία μελέτη που πραγματοποίησε η Κάπα Research σε συνεργασία με το London School of Economics για λογαριασμό του υπουργείου Οικονομίας σχετικά με την φτώχια . Για αυτή την έρευνα , ανάμεσα σε όλα τα άλλα , είχαν ένα ερωτηματολόγιο στο οποίο απάντησα και εγώ τυχαία πριν από καμιά εβδομάδα . Τα αποτελέσματα δεν ήταν και πολύ καλά , αφού φαίνεται ότι μαζί με την Ιρλανδία είμαστε οι πιο φτωχοί από τους 15 Ευρωπαίους , η φτώχια απειλεί το 21% των συμπολιτών μας (2,2 εκατ. άτομα) , καθώς επιβιώνει με εισόδημα κατώτερο του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος . Βρήκαν και άλλα συμπεράσματα . Από συμπεράσματα … άλλο τίποτα , χρόνια τώρα !
Πριν λίγες μέρες άκουσα όμως και το άλλο . Ότι κάθε χρόνο το κράτος μας , το ελληνικό δημόσιο , η τσέπη μας δηλαδή , πληρώνει 32 εκατ. ευρώ για τα τηλέφωνα των βουλευτών μας , των αντιπροσώπων μας , των ανθρώπων μας βρε αδελφέ !
Δηλαδή πρέπει να κάνουμε και μελέτες για να αποδεικνύουμε τα αυτονόητα . Δηλαδή πρέπει να είμαστε φτωχοί αλλά και βλάκες με πατέντα ( για να μην πω κάτι χειρότερο ) , δεν μπορούμε χωρίς ; Στην τελική πρέπει να χαλάμε λεφτά και για μελέτες ; 32 εκατ. ευρώ για να μην αναφέρω άλλα περιττά έξοδα που γίνονται εδώ κι εκεί !!! Ήμαρτον , αυτοί οι άνθρωποι θα έπρεπε την άλλη μέρα να ζητήσουν , από μόνοι τους , να σταματήσουν να έχουν δωρεάν τηλέφωνο άμα είχαν έστω και λίγη τσίπα , αλλά τσίπα πλέον έχει μόνο το γιαούρτι ! Είναι οι ίδιοι που ζητούν αυξήσεις και τις δίνουν στον εαυτό τους μόνοι τους , είναι οι ίδιοι με τις αμαξάρες και τις βιλάρες αλλά να πληρώσουν μόνοι τους το τηλέφωνο δεν μπορούν , αλλά είναι οι ίδιοι εδώ και 50 χρόνια και θα παραμείνουν οι ίδιοι , το ίδιο χάλια !
Κλείστε το επιτέλους γιατί πέφτουν μονάδες !

Οκτωβριανά

Πάει και αυτός ο μήνας.Τα λόγια μου όμως αυτά δεν κρύβουν καμία μελαγχολία , αντίθετα μάλιστα ! Μετά τις φωτιές στα δάση το καλοκαίρι , είχαμε φωτιές στο ΠΑΣΟΚ , φωτιές στην ΝΔ , τα υπόλοιπα κόμματα μετά τις εκλογές έχουν μία στάση σαν να χαζεύουν τα γλέντια των μεγάλων αλλά δεν μπαίνουν στην διαδικασία να ρίξουν βενζίνη στην φωτιά ( ίσως γιατί έχει ακριβύνει πολύ ) , φωτιές στην Εκκλησία , οι βροχές που ζητούσαμε για την λειψυδρία και για να σβήσουν φωτιές , πλέον όταν πέφτουν ... και αυτές φωτιές ανάβουν . Νομίζω ότι σε αυτό έχουμε την πατέντα , βροχές που ανάβουν φωτιές .
Τέλος πάντων , πάει και αυτός ο μήνας και η μόνη ουσιαστική αλλαγή που διαπίστωσα ήταν στα ρολόγια μας που πήγαν πίσω μια ώρα και βραδιάζει νωρίτερα . Έτσι το φυσικό σκοτάδι κρύβει το τεχνητό σκοτάδι μια ώρα αρχύτερα και τα χάλια μας δεν φαίνονται !
Καλό μήνα να έχουμε !

ήχοι σακκούλας

Πάλι την έβγαλα δίπλα σε ένα κάδο. Το έχει το πεπρωμένο μου, συχνάζω στα σκουπίδια. Μη γελάτε· άκακη συνήθεια που όμως μπορεί να γίνει σοβαρότατος εθισμός! Πώς τα καταφέρνω πάντα και δίνω ραντεβού πάνω σε σκουπιδόλοφους και με ένα κοντάρι βαθιάς ανάσας ατενίζω τον κόσμο που τρέχει ημαρμένος. Τα αυτιά μου βουίζουν μαζικά προσωπικές επαναστάσεις. Άργησε πάλι το ρολόι ή μήπως εγώ ήρθα νωρίς; Ω βρέχει! Ναι βρέχει εκεί δίπλα· τη δυστυχία του κόσμου πάνω ακριβώς από εκείνον τον κατατρεγμένο· ούτε πιο δεξιά ούτε πιο αριστερά. Έχει χωθεί ολόκληρος στον κάδο. Κοντεύει να πάρει φωτιά από τη γκρίνια των περαστικών που τον οικτίρει με αυτό το πάλι καλά, πάλι καλά που υπάρχουν και χειρότερα. Ναι, αυτές έχουν γίνει πια οι αισιόδοξες σκέψεις. Μουτζουρωμένος, ζεχνιστός, κατάλοιπο, ναι κατάλοιπο ανθρώπου, ποιός; Το δικό μας αποφάι, η δική μας σκόνη, η δική μας μπόχα, η λαιμαργία. Δεν ξεχωρίζει περισσότερο από ένα σκυλί. Υπάρχουν σκυλιά που δεν είναι χαριτωμένα, που είναι γεμάτο κόμπους το τρίχωμά τους, που δεν κουνάνε ούτε την ουρά τους. Ήξερα ένα τέτοιο σκυλί, σκωροφαγωμένο, νόμιζα το αγαπούσα, μικρό ήταν γλυκό μα μεγάλωσε, αποσκελετώθηκε, κάποια στιγμή, πολλές στιγμές ετοιμαζόταν να πεθάνει. Ερχόταν κοντά μου όταν με γνώριζε. Ακίνητο περίμενε. Και εγώ το μόνο που έκανα ήταν να το κοιτάζω.

Οι παραλογισμοί μιας πόλης: Το τσαλάκωμα

Το τσαλάκωμα των άλλων είναι τέχνη· Η πιο απλή συνταγή: Χάνεις την αιτία. Βρίσκεις αφορμή. Ξεκινάς μία τσάκιση στο κέντρο, χτύπημα κάτω από τη μέση. Κάθε αρχή και δύσκολη. Μη μασάς. Τα υπόλοιπα είναι παιχνιδάκι, παίζεις κρυφτό με τους τσαλακωμένους βαθιά, στα άδυτα του θυμικού σου. Και φροντίζεις όπως πάντοτε να χάσεις. Το έπαθλο της μετανόησης άσε να το σηκώσουν εκείνοι. Εσύ δε μετανιώνεις. Μόνο μια πτυχή στο ρυτιδιασμένο σου μέτωπο.
Γι’ αυτές· δε συγχώρησες κανένα ποτέ· κανένα. Και έτσι όποιον έβρισκες στο δρόμο σου τον γέμιζες πτυχές.
Το τσαλάκωμα είναι τέχνη λοιπόν, ακριβώς όπως το βαλσάμωμα. Μπαίνεις από τη μύτη. Πολτοποιείς το μυαλό, αφαιρείς τα σωθικά. Μην αφήσεις κανέναν Αθηναίε. Όπου δεν πίπτει «λόγος» δεν πίπτει λογική. Γέμισε την πόλη σου κουφάρια. Έτσι θα μπορεί να κλάψει επιτέλους η Αθηνά για τη γέννησή της πριν χιλιάδες χρόνια όταν εξήλθε από το κεφάλι εκείνου.


Ευχάριστο σαββατιανό διάλειμμα μέχρι το προσεχές: Το όραμα του αγγέλου με τις επτά σάλπιγγες

Ηλεκτρική καρέκλα

Όταν ήμουν μικρός και άκουγα ή διάβαζα για την ποινή της ηλεκτρικής καρέκλας με έπιανε μια ανατριχίλα σαν να με διαπερνά ρεύμα . Βέβαια δεν είχα καταλάβει εντελώς την διαδικασία . Αυτήν την κατάλαβα από την περιγραφή του Stephen King στο Πράσινο Μίλι , ένα πολύ καλό βιβλίο αλλά και ταινία . "Πράσινο Μίλι" είναι ο διάδρομος που έχουν να διασχίσουν οι μελλοθάνατοι κατάδικοι μέχρι την ηλεκτρική καρέκλα, λόγω του πράσινου χρώματος του πατώματος του διαδρόμου .
Μεγαλώνοντας διαπίστωσα όμως , ότι υπάρχουν και άλλες καρέκλες οι οποίες ελέγχοντας το ρεύμα αποφέρουν κέρδη 14.000 ευρώ τον μήνα και ζητούν αύξηση 10% με σκοπό να πάνε στα 15.400 ! Επίσης υπάρχει και μία μεγαλύτερη καρέκλα που αποφέρει 400.000 ευρώ ετησίως !!! Αυτοί οι πισινοί που αναπαύονται σε αυτές τις καρέκλες είναι δημόσιοι υπάλληλοι ενός κράτους που είναι σε ευημερία . Οι ίδιοι πισινοί διευθυντεύουν έναν οργανισμό που είχε πτώση στο α' 6μηνό του 2007 κατά 53,6% . Οι ίδιοι πισινοί επιδιώκουν αύξηση στα τιμολόγια κατά 22% , σπάσιμο της εταιρείας σε 6 θυγατρικές και μείωση προσωπικού !
Έτσι λοιπόν , αφού αισθάνονται πετυχημένοι ζητούν από τον εαυτό τους αυτές τις αυξήσεις στα έσοδα τους . Δεν θέλω να αναφερθώ άλλο σε αυτούς τους πισινούς γιατί δεν έχει το ιστολόγιο μας το σηματάκι του ακατάλληλου δια ανηλίκους αλλά καμιά φορά περνάνε από το μυαλό μου εικόνες από το Πράσινο Μίλι και με ηλεκτρίζουν , σαν να είμαι με το δάχτυλο στην μπρίζα !

Η Αθήνα έχει πάθει Ι (θα ακολουθήσει και σίκουελ εν ευθέτω χρόνω)

Σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί, χαλάζι και βροχή. Αναρωτιέμαι αν μπορώ ν’ αντιστοιχίσω την Αποκάλυψη του Ιωάννη με την αποκάλυψη του εωσφορικού προσώπου αυτής της πόλης. Για να δούμε... Ο καταραμένος τιμάριθμος, το επερχόμενο σκότος της απλήρωτης ΔΕΗ, ο Άι... Γιωργάκης και το καταραμένο πολιτικό του όφφις (όχι αυτό ήταν πολύ πριν την εποχή των εξίσου καταραμένων γουινδοουζ), η χαμένη –από τις λακκούβες - Ατλαντίδα του πεζοδρομίου –λακκούβες είπα; αυτά τα κατά Δήμαρχον τσάπτερ 6 βέρσους (κάθε λογικής κατά βάση) 9 χαριτωμένα λακκάκια; - ο κυκλοθυμικός καιρός (αυτός φταίει!), οι στρατιές δήθεν πολιτικοποιημένων ψευδοπροφητών, ο λιμός εκατοντάδων χιλιάδων εντός (Ελλάδος) εκτός και εναλλάξ, τα αδέσποτα κοινόχρηστα πράγματα τα οποία σιγά -σιγά δεσποτεύουν αυτόκλητοι βασιλιάδες –επίδοξοι αυτοκράτορες του σκότους-...τα βουνά που καραφλιάζουν... όχι μόνο από τα φυσικά ασυμμέτρως απειλητικά κι εμπρηστικά φαινόμενα, αλλά κυρίως από τα όσα λέγονται μέσα στο κοινοβούλιο...και κυρίως από τα όσα δε λέγονται, δε γίνονται, δεν ελέγχονται, δεν ντρέπονται.
Είναι το έτσι επονομαζόμενο διαβουλευτικό καράφλιασμα των βουνών το οποίο ...-να μείνει μεταξύ μας- είναι το μεγαλύτερο μυστικό της χώρας...το αντίστοιχο ντόπιο Γουότεργκέιτ, μόνο που στην περίπτωση της γερακίνας Ζαχάρως δεν υπήρχε αρκετό γουότερ να φέρει πίσω ...Όπως και μονίμως δεν υπάρχουν αρκετά λεφτά για τίποτα...Γεγονότα αδιαμφισβήτητα αντιστρόφως ανάλογα των κερμάτων που πετιούνται στην ή από την –διαλέξτε αυτό που σας ταιριάζει- Γκέιτ (κατά κόσμον θύρα) 13!
Όλο γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια. Από αυτή την έλλειψη νερού όμως γλιτώσαμε την πλημμύρα, γλιτώσαμε την κατά Ιωάννην (17-18,24) τριχοτόμηση της υλιστικής μας Βαβυλώνας! Από την έλλειψη χρημάτων –την τρύπα του προϋπολογισμού για να ακριβολογούμε- μπόρεσε πάνω από το 21,1% των Ελλήνων να σώσει την ψυχή του θέτοντάς την κάτω από τα όρια της φτώχειας. Πώς να υπάρξει υλισμός εκεί που δεν υπάρχουν λεφτά; Ας το δούμε θετικά βρε παιδί μου...Έτσι λέμε πάντα όλοι...γι΄αυτό δεν αλλάζει ποτέ τίποτα...και η κατά Ιωάννην Αποκάλυψη γίνεται τελικά η κατά τα φαινόμενα Συγκάλυψη!
Η Αθήνα έχει πάθει λοιπόν και κατά το κατά Λουκάν (της γνωστής) Αγγέλιο που μόνο Ευ δεν είναι.

Στο επόμενο τεύχος: Το όραμα του αγγέλου με τις επτά σάλπιγγες

Dama Black

Οδός Βερανζέρου

Αν με ρώταγε κανείς πριν 20-25 χρόνια ποιος είναι ο αγαπημένος μου δρόμος στην Αθήνα θα απαντούσα η οδός Βερανζέρου . Ο λόγος που θα το έλεγα αυτό ήταν το πολυκατάστημα ΜΙΝΙΟΝ που ήταν εκεί τότε και ήταν ο παράδεισος για τους πιτσιρικάδες της γενιάς μου αλλά και ο μπελάς για το πορτοφόλι των γονιών .
Σήμερα αν με ρώταγε κανείς ποιος είναι ο πιο σιχαμερός δρόμος θα απαντούσα πάλι η οδός Βερανζέρου ! Το ΜΙΝΙΟΝ σαν κτίριο παραμένει στην γωνία Πατησίων και Βερανζέρου αλλά πλέον παραμένει σαν ένα ερειπωμένο και εγκαταλελλειμένο κτίριο στην μέση του πουθενά . Στέκεται σαν παρατημένος ένας ναός του καταναλωτισμού , από μια εποχή που πρώτο έκανε την παρουσία της η λέξη καταναλωτισμός , πλέον είναι παρατημένο ενώ θα μπορούσε να είχε πρωταγωνιστικό ρολό και οι κυλιόμενες του σκάλες που κάποτε σε ανέβαζαν στους ορόφους με τα αγαθά , πλέον μόνο προς τα κάτω θα πήγαιναν . Βεβαία μας προδιαθέτει για το τι μας περιμένει όταν κατηφορίσουμε προς την οδό 3ης Σεπτεμβρίου . Πριν φτάσουμε στην γωνία με την Δώρου , πνιγόμαστε από την δυσοσμία από ούρα που πνιγεί την περιοχή και δεν αφήνει κανένα περιθώριο για οξυγόνο . Δεξιά – αριστερά στα πεζοδρομία , στην μέση του δρόμου , στον πεζοδρόμο της Δώρου , μπροστά από κάποια ξενοδοχεία Ω’ κατηγορίας βρίσκονται πόρνες , προστάτες , ομοφυλόφιλοι , ναρκομανείς , έμποροι ναρκωτικών , περίεργοι , άτομα που ψάχνουν οξυγόνο αλλά παραμένουν σε αυτόν τον δρόμο . Οι εικόνες είναι τραγικές .
Ακόμα πιο τραγικές είναι όταν φτάνει κανείς στο φανάρι και βλέπει ότι 50 μετρά πιο κάτω στην οδό Βερανζέρου πάντα , είναι το αστυνομικό τμήμα Ομονοίας ,και 200 μετρά δεξιά το υπουργείο Υγείας , γύρω στα 800 μέτρα το δημαρχείο , και περίπου 1500 μέτρα η Βουλή που βρίσκονται οι 300 νεοεκλεγέντες αντιπρόσωποί μας , αν και πάνω από 100 μαζί να βρίσκονται εκεί μέσα δεν έχω δει ποτέ . Αν αυτό είναι αστυνόμευση και υγειά …τι να πω . Σε ακτίνα 1500 μέτρων βρίσκονται όλες οι αρχές της χώρας μας και όχι μόνο .
Βεβαία μόλις φτάσουμε στο φανάρι αυτό που μας κάνει ευτυχισμένους είναι το καθαρό οξυγόνο που μπαίνει στα πνευμονία μας και κάνει την 3ης Σεπτεμβρίου να φαντάζει σαν το παλιό δάσος της Πάρνηθας , πριν από το καλοκαίρι του 2007 .
Δεν ξέρω αν ταιριάζει πιο πολύ η λέξη κρίμα ή η λέξη ντροπή ή κάποια άλλη λέξη ή όλες μαζί …

Χαμόγελα στην Αθήνα

Η συνηθισμένη νότα της Αθήνας είναι η μι. Καλά είναι πάντα και η αλησμόνητη ρε που ακούγεται στο τσακίρ κέφι. Ωστόσο η μι είναι η πιο πολυφορεμένη. Μη μου μιλάτε, μη με κοιτάτε, μη χαμογελάτε. Μη χαμογελάτε; Θα καταλάβετε τι εννοώ μόλις λύσετε την άσκηση θάρρους νούμερο δύο χιλιάδες επτά, την έλυσα προσφάτως. Περπατάτε στο δρόμο. Περπατάτε στο δρόμο ευτυχής. Σπάνιο αλλά συμβαίνει ενίοτε. Περπατάτε στο δρόμο λοιπόν με ένα χαμόγελο ΝΑ με το συμπάθειο. Την ώρα που απολαμβάνετε το χαμόγελό σας περνά δίπλα σας ο τυπικός μουσκλωμένος δείνα περαστικός. Επειδή μάτια έχετε και η ματιά σας μπορεί να τύχει να πέσει πάνω του, παρατηρείτε ότι ο περαστικός γίνεται αμήχανος. Μια δόση απορίας να πω; Μια δόση αγριάδας φουντώνει στα μικροσκοπικά μάτια του. «Τι θες μωρή;». Εγώ; Τίποτα, τι να θέλω. «Με βρίσκεις γελοίο;». Ενός δευτερολέπτου σιγή. «Α’ πο ‘κει ψωνάρα». Το απορημένο βλέμμα βρίσκεται τώρα στα δικά σας μάτια. Με την κλασσική χρονοκαθυστέρηση: Με είπε μωρή ή μου φάνηκε; Το χαμόγελο; Ουυυ, σε λίγο θα του κάνουμε τα σαράντα. Συμπέρασμα; Θέλει θάρρος να χαμογελά κανείς στους δρόμους της Αθήνας. Θέλει αρετή και τόλμην όπως έλεγε ο ποιητής. Παρενέργειες ενός χαμόγελου στο δρόμο είναι πολλές: τυπική παρενέργεια η έξαρση της φλεγμονώδους ανασφάλειας του κόσμου. Ενίοτε προκαλεί και παραισθήσεις. Συνήθως καταλήγει στην αποφυγή λήψης της δόσης από τους πάσχοντες. Μόλις σπάνια μπορεί να γίνει και μεταδοτικό. Να αποφεύγεται από αλλεργικούς σε μεγάλες δόσεις.

Νόσος Αλτσχάιμερ

Ένας ανώνυμος φίλος σε ένα άλλο ποστ σχολίασε το ότι έχουν ξεχαστεί οι πυρόπληκτοι . Ακούγοντας τις ειδήσεις αναφέρθηκε στιγμιαία στην δίκη για το παραδικαστικό κύκλωμα . Πηγαίνοντας για ψώνια , γιατί πλέον δεν πουλάει στα ΜΜΕ , διαπιστώνω τον καλπασμό των τιμών σε όλα τα αγαθά . Εξωτερική πολιτική ; Τί είναι αυτό ! Μέχρι και το βιβλίο της ιστορίας λόγω των εξελίξεων στο ΠΑΣΟΚ και της κατάστασης της υγείας του Χριστόδουλου , έχει ξεχαστεί ! Είναι πολλά ακόμα που κάποτε μας απασχολούσαν , αλλά τώρα κάποιοι παράγοντες , όχι του εγκεφάλου μας , τα κρύβουν . Βέβαια άμα τα χρειαστούν ξανά , θα τα φέρουν στην επιφάνεια . Πάσχουμε από μία μορφή της νόσου Αλτσχάιμερ , η οποιά όμως δεν έχει συγκεκριμένη διάρκεια , ούτε συγκεκριμένο τρόπο εκδήλωσης . Ή μήπως η συμπτωματολογία της νόσου είναι στην τσέπη μας αλλά με έναν τρόπο αθόρυβο . Δυστυχώς νοσούμε ...και ίαση δεν βλέπω . Όσες φορές την είδα , άξαφνα έγινε καπνός .

Σοφοκλέους

Σήμερα το πρωί πέρασα με το αυτοκίνητο από την οδό Σοφοκλέους . Κολλημένος στην κίνηση και παρατηρώντας το τί γίνεται γύρω μου , πέρασαν διάφορες σκέψεις από το μυαλό μου . Ξεκινώντας αυτόν τον δρόμο από ψηλά έχουμε το χρηματιστήριο με ότι αυτό εκφράζει και με τα τεράστια ποσά που και πλούτο που διακινούνται . Κατεβαίνοντας πιο κάτω , όμως πραγματικά σε παίρνει η κατηφόρα . Με το που περάσει κανείς την Αθηνάς περνάει σε άλλον κόσμο και όχι την νύχτα όπως αναφέρω σε άλλη ανάρτηση αλλά την μέρα ! Περνάει σε μία περιοχή που πρώτα είναι γεμάτη από Ασιάτες και μετά από Αφρικανούς , και ανάμεσά τους γεμάτο από "βαποράκια" . Ώσπου πριν φτάσουμε στην Πειραίως υπάρχουν άτομα σε άθλια κατάσταση από την χρήση ναρκωτικών και γύρω τους εξόφθαλμα γίνεται εμπόριο του "οτιδήποτε" .
Στην Σοφοκλέους ψηλά πωλούνται και αγοράζονται βαριά χαρτιά και μετοχές αλλά χαμηλά στον ίδιο δρόμο ανθρώπινες ψυχές αλλά και ζωές . Η ευκολία και στις δύο περιπτώσεις είναι η ίδια αλλά για κάποιους σημασία έχει μόνο το τί γίνεται ψηλά !

Αποστάσεις

Σήμερα ξεκίνησα να μετράω τις αποστάσεις. Πολυτεχνείο Κάνιγγος Ομόνοια και πάλι πίσω είκοσι τέσσερα φύλλα χαρτί. Σύνταγμα Μοναστηράκι δέκα το πήγαινε και εφτά το έλα. Νεαροί κλασσικά, πλέον και μεσήλικοι χωρίς ταμπού, κάθονται πάνω σε πάκους διαφημιστικά φυλλάδια , έχουν πιάσει πόστα σε κεντρικούς δρόμους της Αθήνας και τείνουν το χέρι, όχι για να ζητιανέψουν, όχι για να εκδοθούν, αλλά ούτε για να καταχερίσουν. Σκέφτομαι –ενίοτε το κάνω κι αυτό- και όσο το σκέφτομαι γίνομαι πιο αισιόδοξη. Μια ευχάριστη έκπληξη μέσα στη βουή, το νέφος, τον πανικό, την τρέλλα. Από τους ανθρώπους για τους ανθρώπους…έτσι δεν είναι; Πόσοι από εμάς δεν μαζεύουν σωρηδόν – ψυχαναγκαστικά σχεδόν…ας παραβλέψουμε όμως τις εμμονές της πόλης- τα φυλλάδια στο δρόμο; Πορωμένοι καταναλωτές, μανιώδεις συλλέκτες ευτελών υλικών; Δεν το νομίζω. Οι συλλέκτες δεν συνηθίζουν να κάνουν πάσα στον επόμενο κάδο. Και αυτό ακριβώς είναι που με χαροποιεί. Αυτό ακριβώς. Γιατί αυτό είναι κάτι που κάνουν οι πολίτες γιατί συναισθάνονται τους άλλους πολίτες, γιατί γνωρίζουν το άγχος, αναγνωρίζουν την προσπάθεια του βιοπαλαιστή, γιατί σέβονται την ίδια την έννοια της εργασίας, γιατί στην τελική αυτή είναι η άλλη όψη της κοινωνίας μας ˙ η καλή όψη, όπου οι ίδιοι οι πολίτες προστατεύουν τις κοινωνικές αξίες.
Δεν τρέφω αυταπάτες. Δεν ζω σε καμμία ουτοπία. Νομίζεις ότι το ίδιο θα συνέβαινε κι αν έπρεπε να βάλουν το χέρι στην τσέπη; Θα μου πει ο πιο κυνικός, ο ρεαλιστής. Δεν αντιλέγω, είναι δωρεάν. Θα μπορούσαμε όμως να μην το κάνουμε καθόλου, σωστά; Θα μπορούσαμε να κλείνουμε τα μάτια εντελώς, σωστά; Μη με παρεξηγείτε, ούτε οι διαφημιστικές με πλήρωσαν για να εκθειάσω τα μέσα και ν αγιάσω το σκοπό, ούτε κατηγορώ αυτούς που κλείνουν τα μάτια. Συνήθως και γω στα τυφλά βαδίζω μαζί με το μπουλούκι, θέμα επιβίωσης στη βίαιη σκηνή που ανεβάζει το θέατρο παραλόγου της πόλης, δε θέλω να έχω εφιάλτες τα βράδια ότι όλος ο κόσμος δε ζει τόσο καλά όσο εγώ, έχω μάθει και γω όπως οι περισσότεροι να αποφεύγω τα θρίλερ. Απλά χαίρομαι που υπάρχουν μερικοί που αντέχουν και κοιτάζουν. Εννοώ δεν είναι όλα σκατά παιδιά. Τόση ψηφιακή μελανη για να πω αυτές τις πέντε λέξεις.

Dama Black

Πολλά τα λεφτά !

Το θέμα που απασχολεί την κοινή γνώμη τον τελευταίο καιρό είναι η πορεία της υγείας του Χριστόδουλου και η πιθανή διαδοχή του . Βέβαια αυτό που δεν έχει ασχοληθεί κανείς , αν δεν κάνω λάθος , είναι ότι εδώ έχουμε μία άλλου είδους διαδοχή . Δεν αλλάζει υπουργός , ούτε διευθυντής , ούτε πρόεδρος . Αλλάζει θρησκευτικός ηγέτης γιατί τέτοιος είναι πλέον . Γιατί κάποιος να θέλει να τον διαδεχτεί ??? Γιατί κάποιος θέλει να μεγαλώσει το ποίμνιο του ??? Γιατί να θέλει να μεγαλώσει τις ευθύνες του ??? Μήπως είναι μεγάλη αυτή η πίτα ??? Μήπως είναι πολύ πλούσιο το ταμείο ??? Μήπως έτσι κάποιος καλλύπτει τις φιλοδοξίες του , και ας βλέπει ο Θέος από ψηλά .
Εγώ λέω μήπως πρέπει να αρχίσει να αστραφτεί και να βρονταεί με αυτούς που μας δίνουν το χέρι τους να το φιλήσουμε ???
Μήπως κάποιοι πρέπει να κάνουν κάτι για να αδυνατίσουν και να μην προκαλούν με τις κοιλιές τους , με τα χρυσάφια τους και με τις αμαξάρες τους έτσι εξόφθαλμα ???
Μήπως θα πρέπει κάποιος να κάνει κάτι με αυτή την αμύθητη περιουσία , που διαχειρίζονται οι παπάδες - ταμίες ???
Μήπως με όλα αυτά τα λεφτά θα λύνονταν τα προβλήματα πολλών ανθρώπων γύρω μας και η ζωή τους θα γινόταν καλύτερη , αλλά θα λύνονταν και αλλά προβλήματα της ζωής και της κοινωνίας μας , όπως νοσοκομεία , ιδρύματα , σχολεία κτλ???
Και για να μην γράψω 100 σελίδες γιατί αυτά που σκέπτομαι είναι πολλά , μήπως θα μεγάλωνε και το ποίμνιο τους γιατί πολλοί που είναι σαν εμένα η μόνη σχέση που έχουν με την εκκλησία (την εκκλησία , όχι την θρησκεία) είναι κάθε Πάσχα στις 23.50 για τον τζερτζελέ της Ανάστασης και άντε κάνας γάμος κανενός φίλου ! Είναι επιχειρηματίες αλλά δεν σκέπτονται επιχειρηματικά !

Επόμενη στάση Αττική

Με χάρα μου βλέπω μετά από δεκαετίες (όντως δεκαετίες) να αλλάζει κάτι στην περιοχή της Πλατείας Αττικής .
Αν δεν κάνω λάθος το τελευταίο έργο που είχε γίνει ήταν το Πάρκο του Λαού στην Λιοσίων (ανάμεσα στην Αγίου Μελετίου και το μετρό) , που είχε γίνει γύρω στο 1981 επί δημαρχίας Δημήτρη Μπέη . Από τότε το απόλυτο μηδέν , εκτός του μετρό που θα γινόταν ούτως ή άλλως .
Αυτό που αλλάζει σήμερα , είναι ότι χτίστηκαν κάποια νέα κτίρια που στεγάζουν κάποια μεγάλα καταστήματα και τράπεζες , καθώς και συνεχίζουν να χτίζονται και άλλα . Όλα αυτά γίνονται στο κομμάτι της Λιοσίων από την Αγίου Μελετίου εώς την Πλατεία Αττικής , που είναι παράλληλα και το υπέργειο κομμάτι του ηλεκτρικού , και είναι μετά από το γκρέμισμα και αντιπαροχές που έγιναν σε κάποια παλιά ερείπια και οίκους ανοχής που βρίσκονταν σε αυτές τις θέσεις . Βέβαια αν δεν κάνω λάθος όλα αυτά είναι ιδιωτικά .
Αυτή η πολύ στρατηγική περιοχή από άποψη μέσων μεταφοράς , καθώς διασταυρόνονται ο ηλεκτρικός και το μετρό , περνάνε δεκάδες λεωφορεία με κατέυθυνση το κέντρο και τα δυτικά προάστεια αλλά και μία γραμμή τρόλεϋ , δεν έχει έναν χώρο στάθμευσης . Περνάει τόσος κόσμος κάθε μέρα , αφήνει το όχημα του και παίρνει το μέσο μεταφοράς , είναι και οι φουκαράδες οι μόνιμοι κάτοικοι και θέσεις στάθμευσεις μηδέν .
Μήπως είναι η ώρα να γίνει κάτι στην περιοχή από πρωτοβουλία μη ιδιωτική ? Ένα μεγάλο ερώτημα είναι άντε και το κάνουμε πού το κάνουμε ! Βρείτε το ! Εγώ μια ιδέα που έχω , μπορεί όμως και να μην έχει βάση είναι στον χώρο που βρίσκεται επί της Λιοσίων , κοντά στην οδό Σωζοπόλεως πού βρέθηκαν αρχαία , ενώ πήγαιναν να χτίσουν ένα σούπερ μάρκετ γνωστής αλυσίδας . Να γίνει εκεί αρχαιολογικός χώρος αποκλείεται , άρα ας γίνει κάτι καλό για τους συγχρόνους Έλληνες . Ας το μπαζώσουν (γνωστή αγαπημένη ελληνική μέθοδος) και να δώσουν έτσι αέρα στην περιοχή ή να το εκμεταλλεύτουν με κάποιον τρόπο . Δεν είναι μεγάλος χώρος αλλά από το τίποτα ...Τώρα είναι ένα άσχημο τίποτα !
Ας γίνει κάτι επιτέλους για αυτό το φουκαριάρικο 4ο Διαμέρισμα , που έχει πόλλους ψηφοφόρους αλλά κανείς δεν τους έχει δώσει σημασία .

Τράπεζες

Ένα μεσημέρι γυρνώντας από την δουλειά μου βλέπω από το ταχυδρομείο μία ειδοποιήση για ένα συστημένο . Άγνωστο το περιεχόμενο και η ταυτότητα του , αλλά μία αγωνία με κυρίευσε να μάθω τί ήταν . Την επόμενη μέρα την κοπάνησα νωρίτερα από την δουλειά μου για να πάω να το παραλάβω από το ταχυδρομίο , ώσπου , ξενερώνοντας εντελώς , ανακάλυψα το περιεχόμενο του : το pin μίας πιστωτικής από μία μεγάλη τράπεζα , που ομως εγώ δεν είχα ζητήσει ! Μετά από μία εβδομάδα άλλη μία ειδοποίηση , που με έκανε να φύγω πάλι νωρίτερα για να πάω στο ταχυδρομίο και αυτή την φορά η ίδια η πιστωτική ! Στο τέλος του μήνα ο λογαριασμός της , ευτυχώς όχι συστημένο , ευτυχώς μηδενικός . Αναγκάζομαι να πάω στην τράπεζα που το έχει εκδώσει για να την ακυρώσω και αναγκάζομαι άλλη μια φορά να φύγω νωρίτερα από την δουλειά μου και ενώ είχα σκοπό να ζητήσω τα ρέστα από τον υπεύθυνο της τράπεζας , για όλη την ταλαιπωρία , συνάντησα την έκπληξη του που δεν ήθελα το τρόμερο και μοναδικής ευκαιρίας προϊόν που μου προσέφερε ! Έλεος ! Θα χάσω την δουλειά μου , τον χρόνο μου , την υπομονή μου , για να παίζουν μαζί μου αυτοί οι αστειοί που νομίζουν ότι κάνουν έτσι σώστο μάρκετινγκ και σωστή πώληση και όχι τόσο ο συγκεκριμένος υπάλληλος αλλά αυτοί που δίνουν αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές ! Δεν χρειάζεται να περιγράψω την αντίδραση μου !!! Μακρυά μακρυά μακρυά !
Όσο γίνεται θα τους αποφεύγω τους σωτήρες της τσέπης μου και τις τράπεζες τους , Θεού θέλοντως και υπουργού οικονομικών επιτρέποντως !

ΠΣΚ

ΠΣΚ και αν το έχεις έξω λέγαμε στον στρατό είσαι ο καλύτερος . Η Αθήνα για να είμαστε τίμιοι μαζί της είναι πιο όμορφη το ΠΣΚ . Δείχνει αυτή την ελαφριά χαλάρωση σε όλα αλλά χωρίς να γίνεται χάλαρη . Και νομίζω ότι αυτή είναι η ομορφιά της . Αυτό βέβαια οφείλεται κυρίως στον καιρό , που ακόμα είναι καλός , αλλά και στην διάθεση του κόσμου . Αυτό το ουφ που ξεφυσάμε όλοι στο σχόλασμα της Παρασκεύης δεν αλλάζει με τίποτα και η αναμονή του , από την οποιαδήποτε Δευτέρα είναι πάντα αβάσταχτη . Ας λένε για το εθνικό συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ , ας λένε για το ασφαλιστικό , ας λένε για τον ερχομό του Κλίντον στην Αθήνα (αν ο Γκορμπατσόφ διαφήμισε μία γνωστή αλυσίδα πίτσας , αυτός σύντομα βλέπω να διαφημίζει γνωστή αλυσίδα φαστ φουντ) , ας΄λένε ότι θέλουν !!!
Είναι ΠΣΚ !

Μαγειρέματα

Βλέπω στα ΜΜΕ μαγειρέματα στο ΠΑΣΟΚ , μαγειρέματα στην ΝΔ , μαγειρεματα στο ΣΥΝ , μαγειρεμα και στο ΚΚΕ . Μήπως στις επόμενες εκλογές θα έπρεπε να κατέβουν υποψήφιοι ο Μαμαλάκης και η Βέφα ? Μπορεί και με αυτούς να μην τρώμε πολύ αλλά θα τρώμε καλά ! Άντε να δούμε τί έχει το ψυγείο γιατί αν περιμένουμε από την TV ... άστα να πάνε !

Αθήνα ... με τις ομορφιές σου

Συχνά περνάω κάποια βράδια από την οδό Σωκράτους ή κάποιες καθετές της , ακριβώς πίσω από το παλαίο δημαρχείο του Δήμου Αθηναίων . Το θέαμα είναι το εξής : δεκάδες γυναίκες προερχόμενες από χώρες της Αφρικής να εκδίδονται , ασφαλώς παράνομα στην μέση του δρόμου . Κατ' αρχάς η πορνεία με αυτό τον τρόπο ειναι παράνομη είναι ένα θέμα , άλλο θέμα είναι το γεγονός της δουλεμπορίας , που σίγουρα είναι θύματα οι εν λόγω γυναίκες , άλλο είναι ότι το σεξ με αυτές τις γυναίκες είναι κίνδυνος θάνατος αφού δεν ελέγχονται από πουθενά και οι χώρες από όπου πρόερχονται , έχουν μεγαλύτερα ποσοστά AIDS από ότι η Ελλάδα στα κρυολογήματα τον μήνα Δεκέμβριο , όπως και το γεγονός ότι δεν είναι ευχάριστο να πηγαίνει κάποιος για παραδειγμά στου Ψυρρή και να αντικρίζει αυτό το θέαμα .
Βέβαια όλα αυτά είναι το λιγότερο , καθώς σίγουρα δεν είναι ευχάριστο για τον δήμαρχο της πόλης μας αυτό το θέαμα , δεν νομίζω ότι του αρέσει , πίνοντας τον καφέ του στο γραφείο του να βλέπει αυτο το θέαμα ! Ίσως πάλι έχει κλειστά τα πατζούρια ή έχει παράθυρο μόνο από την Αθηνάς ή δεν κάθεται στο χώρο αυτό μέχρι αργά ή μπορεί να του αρέσει αυτό το θέαμα !
Δεν ξέρω ... πολλές σκέψεις μπαίνουν στο μυαλό μου , κάποιες φορές και πονηρές !
Μην ασχοληθώ και με άλλους φορείς που είναι υπεύθυνοι για αυτό , γιατί η ευθύνη είναι και σε άλλους αλλα η δράση κανενός !

Στάθμευση στο κέντρο της Αθήνας!!!

Τον τελευταίο καιρό ψάχνοντας για πάρκινγκ στο κέντρο της Αθήνας , έχοντας προμηθευτεί αυτή την πολύ πρακτική κάρτα για την ελεγχόμενη στάθμευση , διαπίστωνω ότι όλο και μειώνονται οι θέσεις με λευκές αλλά και με γαλάζιες γραμμές , ενώ αντίθετα αυξάνονται οι θέσεις με τις κίτρινες γραμμές και αυτές όχι έχοντας κάποιου είδους δικαιολογία , όπως για παράδειγμα πρεσβεία ή τράπεζα ή ανάπηρος ή το υπ' αριθμόν ΧΧΧ6969 αυτοκίνητο ή υπουργείο ή ...κτλ , αλλά έτσι απλά γίνονται δία μαγείας κίτρινες ! (άσπρες=θέσεις επισκεπτών , γαλάζιες=θέσεις μόνιμων κατοίκων , κίτρινες=δεσμευμένες θέσεις από κάποιον συμπολίτη μας που την χρειάζεται για εναν αξιοσέβαστο λόγο ή από κάποιον φορέα )
Αυτό το γεγονός με κάνει να σκεπτώ ότι κάποιοι πιο σημαντικοί από μένα συμπολίτες μου , οι οποιοί δεν εχουν την δυνατότητα να πληρώσουν πάρκινγκ ή βαριούνται να ψάξουν , ή θέλουν να έχουν το αυτοκίνητο τους μπροστά από το γραφείο ή το σπίτι τους για να το βλέπουν , με κάποιο τρόπο καβαντζώσαν αυτές τις θέσεις και απέκτησαν έτσι ακόμα ένα προνόμιο στο σβέρκο μου !
Μια καραμούζα να είχα να τους πάρω τα αυτιά !!!

Καλό μήνα !

Λοιπόν ξύπνησα αλλά μια από τα ίδια !!! Εμ και εγώ πολύ ονειροπόλος έχω γίνει .
Διάβασα κάπου ότι ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος (ΤτΕ), Νικόλαος Γκαργκάνας ζήτησε συγκράτηση στις απαιτήσεις για μισθολογικές αυξήσεις !!! Αν θυμάμαι καλά είχα ακούσει κάποτε ότι ο εν λόγω κύριος (με κάθε επιφύλαξη) παίρνει γύρω στα 15.000 ευρώ τον μήνα ! Ντροπή για να μην πω και τίποτα άλλο και είναι πρωτομηνιά και θα βρίζω όλον τον μήνα .
Κάπου αλλού άκουσα ότι στις επόμενες Ρώσικες εκλογές θα είναι υποψήφιος ο Κασπάροφ ! Τουλάχιστον αν βγει δεν θα μπορεί κανένας να τους κατηγορήσει ότι έχουν ανόητο αρχηγό κράτους και όταν αυτός θα κάνει κάποιο λάθος να ρίχνει έντοιμα κάτω τον "βασιλιά" του , παραδεχόμενος την ήττα του !!!
Άντε καλό μήνα και αν το θέλουμε πραγματικά θα είναι .

Σεπτέμβριος 2007

Τί μήνας και αυτός ! Φεύγει όμως εντός ολίγου ,
είχε εκλογές , μια απο τα ίδια , πάλι ο Αλογοσκούφης θα μας παεί καβαλαρία !
είχε τον χαμό στο ΠΑΣΟΚ , αυτό έχει μέλλον ... ή δεν έχει???΄Πάντως "αρχηγούς" έχει πολλούς !
Είχε προεκλογικές αφίσες και διάφορα υλικά για αυτόν τον σκοπό . Έχουν μετατραπεί όλα σε μετεκλογικά σκουπίδια , που οι επιτυχημένοι δήμαρχοι και τα κόμματα θα είχαν μαζέψει αμέσως ! ΜΠΟΥΡΔΕΣ
άρχισε το πρωτάθλημα , χαμός , με το μείζον θέμα να είναι ποιος προπονητής δεν θα κάνει παρέλαση στην 28/10 !!!Αυτοί φταίνε μια ζωή με το χάλι μας !
Είχε συγκομιδή χρημάτων και πόρων για τις πυρόπληκτες περιοχές και τους κατοίκους τους . Να δούμε σε έναν χρόνο πόσοι θα κατοικούν εκεί και πόσοι θα την εχούν κοπανήσει για την "πόλη" και με αυτά τα λεφτά τί αξιοποίηση θα έχει γίνει !
Ελπίζω αυτά να μην μας απασχολούν τους άλλους μήνες αλλά ...αλλά !!!
Ας πάω να κοιμηθώ και τον Οκτώβρη που θα ξυπνήσω να έχει αλλάξει κάτι ...

Ας κάνω και εγώ ενα μπλογκ!

Καλησπέρα ,
είμαι ο Β. και είπα να γράψω και εγώ τις αρλούμπες μου !
Κατά πόσο βέβαια κάτι είναι αρλούμπα είναι σχετικό και υποκειμενικό , άρα ας κρίνει ο καθένας μόνος του ...αν θέλει !