Σήμερα είναι Κυριακή

Σήμερα είναι Κυριακή. Τελικά το πήρα απόφαση και βγήκα για λίγο στο δρόμο, μπας και μπορέσω να χωνέψω τη βδομάδα που έρχεται. Δυο γύφτισσες κρεμάστηκαν πάνω μου, γεμάτες γαρδένιες. Θέλησαν να μου πουν τη μοίρα μου. Τραβήχτηκα. Μου τράβηξαν το χέρι. Καλή ζωή, γερή καρδιά, μόνο να... σου περισσεύουν χρόνια. Κούνησαν το κεφάλι τους· επέμεινα· δε δέχτηκαν λεφτά. Χάθηκαν γρήγορα στο πλήθος. Συνέχισα να περπατώ και όσο πήγαινα βουβάθηκα. Γέμισα τις φωνές των περαστικών, ζαλίστηκαν τα μάτια και τ’ αυτιά μου. Κάποια στιγμή φούσκωσα τόσο πολύ κι ετοιμάστηκα να σκάσω στα μισά του δρόμου. Μα το άφησα καλύτερα για μετά στο απόθεμα του χρόνου που ήξερα πια πως είχα. Γι αυτό δεν πήρε άραγε η γύφτισσα λεφτά; Ήξερε; Δεν ήθελε μια τέτοια εξαγορά. Η περίσσεια χρόνου· σαπισμένου· φαγητού· ανθρώπων· σε στολίζει τύψεις.