Έχει νόημα να αντιστεκόμαστε στη φθορά. Έχει νόημα να μην απογοητευόμαστε. Έχει νόημα να προσπαθούμε να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο. Όχι, δεν είστε μόνοι.
Όχι, μπορεί να μην ακούγονται αυτοί που προσπαθούν παράλληλα με σας, αλλά υπάρχουν. Δεν είστε μόνοι. Κι ας έχετε κάνει λάθη κι ας έχετε υποκύψει, ποτέ δεν είναι αργά.
Ναι, έχει νόημα να προσπαθούμε. Μη νιώθετε παράλογοι επειδή δεν κηνυγάτε μονίμως το δικό σας το συμφέρον, επειδή σας έρχεται μία στο τόσο η παρόρμηση να βοηθήσετε κάποιον που σας είναι άγνωστος. Μην τρελλαίνεστε που δεν έχετε τα ένστικτα τα φονικά και δε γουστάρετε να πατήσετε επί πτωμάτων να γίνει η δουλειά σας. Δεν είναι αρρώστια που δεν θέλετε να δεχτείτε εκείνο το ρουσφέτι (εφεξής βιταμίνη βήτα ή γιατρικό) για να γίνει η δουλειά σας. Θα σας στοιχειώσει όπως οι τύψεις. Δεν είναι χαζομάρα που αντιμιλάτε εσείς όταν βρίζουν κάποιον άλλο, που είστε έτοιμοι να δώσετε κατάθεση γι αυτό και ας μη σας πληρώνει κανένας. Μη νιώθετε μοναξιά. Δεν είστε μόνοι. Είμαστε πόλλοί. Απλά δεν ακουγόμαστε. Όλοι ταυτόχρονα προσπαθούμε. Και όταν χτυπάτε το κεφάλι σας, να μη νιώσετε ούτε για μια στιγμή ότι είναι τοίχος αυτό που το χτυπάτε, είναι πόρτες και είναι κουδούνια και είναι μια καρδιά ο κόσμος μας και κάποιος πρέπει να τις κάνει ανανήψεις. Έτσι είναι αυτά.
Ίδωμεν.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Dama Black το κείμενό σου αποπνέει μια αισιοδοξία, με την οποία, σαν στάση ζωής, συμφωνώ. Θέλω πραγματικά να πιστέψω πως υπάρχει νόημα ν'αντιστέκεσαι στη φθορά (όπως λες), αν και τα δείγματα γραφής αυτής της χώρας σε ωθούν προς το αντίθετο. Γενικά αυτά που βιώνεις καθημερινά στους δρόμους (πέρα από εφημερίδες, τηλεόραση) σε ωθούν προς το αντίθετο (αρκετά έχετε περιγράψει ήδη σ'αυτή τη σελίδα).
Προσωπικά αν αισθάνομαι απογοήτευση (όποτε την αισθάνομαι) είναι γιατί νιώθω πως το όλο πλαίσιο που ζούμε δεν αλλάζει. Μπορεί να υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά το γενικό επίπεδο είναι υπό του μηδενός. Φοβάμαι πως όλα είναι ζήτημα παιδείας, αν δεν αλλάξει αυτή προς το καλύτερο, αν ο έλληνας δεν αποκτήσει πρώτα κοινωνική συνείδηση μέσω αυτής, δε θα βελτιωθεί η κατάσταση.
Παρ'όλα αυτά συμφωνώ με τις παρορμήσεις σου, επιβάλλονται προκειμένου να νιώθεις εσύ πάνω απ'όλα ισορροπημένος, καλά με τον εαυτό σου, ότι συμβάλλεις έστω και λίγο σε αυτή την πολύπλοκη και δύσκολη καρδιακή ανάνηψη. Και...χωρίς να έχεις ιατρικές γνώσεις! Ίδωμεν πράγματι.
- "Γεννήθηκε ΚΥΝΗΓΟΣ.
Γι'αυτό κι η μοίρα του ήταν προδιαγεγραμμένη,
να γυρνά δηλαδή με χιαστί το όπλο και τα φυσσίγια άφθονα σαν το νέκταρ ρέον στα δώματα των Ολυμπίων Θεών.
Χρόνια ταριχεύοντας επιτυχίες στη μεγάλη σάλλα τού αρχοντικού
- μιά μέρα γεμάτη ομίχλη -
πέταξε το παρελθόν σα μισοτελειωμένο τσιγάρο
καλαφάτισε μιά πεντηκόντορο
κι άνοιξε πανιά, κάτω στην Κρήτη
νά 'βρει τον Μινώταυρο των παιδικών του φιλοδοξιών που τον τραυμάτισε τόσο."
Τα υπόλοιπα είναι μυθολογίες.
Έτσι κάθε μέρα, λίγο πριν το δειλινό
στέκομαι μόνος στο λιμενοβραχίονα κι αγναντεύω
ελπίζοντας σε άσπρα πανιά
ελπίζοντας στον μίτο της ανθρώπινης ευαισθησίας.
Δημοσίευση σχολίου