Δίχως στέγη

Η στέγη πάντα ήταν μία ανάγκη που πολλές φορές γίνεται άγχος . Ειδικά σήμερα με τις οικονομικές συνθήκες που επικρατούν η κατοχή της μπορεί να χαρακτηριστεί πολυτέλεια . Ίσως αυτός να είναι και ο πιο σημαντικός λόγος , αλλά όχι ο μοναδικός , για μια εικόνα που είναι όλο και πιο συχνή πλέον στους δρόμους και τις πλατείες της Αθήνας . Έχω την εντύπωση ότι έχει γεμίσει ο τόπος από άστεγους . Ανθρώπους που έχουν στοιβάξει μέσα σε σακούλες ή σε καμία τσάντα όλα τους τα υπάρχοντα , που συνήθως τα έχουν βρει στα σκουπίδια ή τους τα έχει δώσει κάποιος Άνθρωπος , και γυρνάνε προσπαθώντας να βρουν μια ζεστή και ακίνδυνη γωνιά να κοιμηθούν και αναζητώντας το θαύμα , που δεν γίνεται ποτέ .
Ξέρω πολύ καλά ότι σε άλλες μεγαλουπόλεις του κόσμου αυτό το πρόβλημα είναι πιο έντονο , ξέρω ότι κάτι γίνεται από τους αρμόδιους φορείς με στόχο … μάλλον αυτό το πρόβλημα , δεν ξέρω όμως με πόση θέρμη γίνεται αυτό . Ξέρω ότι ειδικά αυτές τις γιορτινές μέρες γίνονται εκδηλώσεις για να δώσουν χαρά σε αυτούς τους ανθρώπους , αλλά το έτος έχει 365 μέρες . Ελπίζω να μην πάρουμε και σε αυτό τον τομέα τα σκήπτρα της Ευρώπης !

Απλωτές

Όλα γύρω μας είναι τόσο ρευστά· κι εμείς μέσα τους κάνουμε απλωτές και κολυμπάμε. Πιάνω το κεφάλι σου, το σπρώχνω στη θολούρα. Δε βλέπω τίποτα πια. Πρόσωπα, φυτά και πράγματα έχουν γίνει λάσπη στο βυθό και δεν τα φτάνω. Λίγο ακόμα να μείνω στο νερό, λίγο ακόμα. Είναι που θέλω τόσα πολλά και φτάνω λίγα. Βγάζω τα βλέφαρά μου, τρέχουν πάνω στον αφρό, ν’ αφήσω τα μάτια ανοιχτά. Θέλω να βλέπω τα πάντα, όλα να τα δω. Κάτι ξέρουν οι νεκροί · ανοίγουν τα μάτια· μετά πεθαίνουν. Κοιτάω το ρολόι, τελειώνει ο χρόνος της βουτιάς. O ήχος πλημμυρίζει τα ρουθούνια και τ αυτιά μου. Ήχος; Επίμονη ηχώ! Ξανά τικ, ξανά τακ και ξανά και ξανά και ξανά. Όλα τρέχουν γύρω μας, όλα· και ‘μεις παλεύουμε να τα σταματήσουμε, καταραμένο ρολόι, κρατιόμαστε από τα μαλλιά, κλωτσιές μπουνιές και ξανά τικ και ξανά τακ και ξανά και ξανά και ξανά και το μόνο που καταφέρνουμε είναι να μπερδέψουμε το ρολόι με τον ήχο της καρδιάς . Πάρτε βαθιές ανάσες :)

Να γελάς ή να κλαίς ;

Ο τελευταίος μήνας του χρόνου κυλάει με πολλά γέλια , για να μην πω κλάματα . Χρονιάρες μέρες , ενώ παλιά περνούσαν οι υπάλληλοι της καθαριότητας ή οι πρόσκοποι , φέτος θα περάσει από το μαγαζί μας ο φουκαράς ο εφοριακός και θα πάρει «για το καλό» την παραδοσιακή του μίζα .
Στολίζουμε το σπίτι μας με αυτά τα φυτά που ευδοκιμούν στα ορεινά της Κρήτης και μυρίζουν όμορφα .
Ένα σαββατοκύριακο θα κλείσουμε δωμάτιο στον ξενώνα που προσφέρεται δωρεάν από υπουργό που φροντίζει , εκτός από την διαμονή μας , και για τα γυρατιά μας να είναι ευχάριστα .
Θα πάρουμε τις γιορτινές μας κάρτες από το γκισέ που εργάζεται φιλότιμα για ένα πιάτο φαγητό πρώην νομάρχης , υπέρνομάρχης !
Το βράδυ μας μέχρι τα μεσάνυχτα παρακολουθούμε τις ψυχαγωγικές και κατάλληλες εκπομπές με διαμάχες συνθετών και ηθοποιών και μετά τις 12 που θα έχουν πάει τα παιδιά για ύπνο βλέπουμε την τσόντα το ακατάλληλο , αυτόν με το σφουγγαράκι .
Άμα θέλετε να βγείτε στην τηλεόραση και να έχετε 5 λεπτά δημοσιότητας πηγαίνετε σε έναν κεντρικό δρόμο και όλο και κάποια κάμερα θα έχει μείνει ανοιχτή να σας πάρει . Για αυτό χαμογελάτε γιατί στα κανάλια δεν αντέχουμε άλλο κλάμα , μας φτάνει αυτό από πρώην παίχτρια reality game που την άφησε ο γκόμενος της και έχει πλαντάξει η φουκαριάρα . ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ !

ΥΓ. όταν ξεκίνησα να γράφω το άρθρο ο υπουργός ήταν νυν , όταν το τελείωσα ήταν πρώην και αυτός !

Καβάντζωσαν μια θέση !

Σίγουρα με έχει πιάσει απελπισία πολλές φορές στην προσπάθεια μου να βρω να παρκάρω . Πολλές φορές θα ήμουν ευτυχισμένος αν είχα με κάποιον τρόπο μια θέση εξασφαλισμένη για το όχημα μου . Εξίσου πολλές φορές μου περνάει από το μυαλό να ζούσα κάπου αλλού που τέτοια προβλήματα δεν θα είχα . Αλλά αφού αυτό δεν συμβαίνει δίνω την καθημερινή μου τίμια μάχη για παρκάρισμα .
Αυτό όμως που με τρελαίνει είναι όταν βλέπω κάτι σκαμπό , κάτι καρέκλες , κάτι καφάσια , κάτι μηχανάκια , κάτι κώνους , μέχρι και σακούλες σκουπιδιών να καβαντζώνουν θέσεις σε κάποιους μπροστά από το σπίτι τους ή μπροστά από το μαγαζί τους . Με εκνευρίζει πιο πολύ όταν μπροστά μου βγάζουν το καφάσι και βάζουν το αυτοκίνητο τους και ακόμα πιο πολύ όταν πας να τα μετακινήσεις τα εμπόδια τους και σε κράζουν με την δικαιολογία ότι ή περιμένουν το φορτηγό να ξεφορτώσει ή τους φαίνεται περίεργο το θράσος μου αφού η θέση είναι δικιά τους και ότι αυτοί μένουν σε αυτή την γειτονιά , λες και εγώ μένω στον πλανήτη Άρη !!!!
Καταλαβαίνω ότι στην απελπισία τους κάνουν ότι κάνουν . Όλοι στην απελπισία μας κάνουμε ότι κάνουμε . Εδώ όμως νομίζω ότι εκτός της απελπισίας υπάρχει και η τάση που έχουν κάποιοι να καβαντζώνονται . Μια ζωή στην καβάντζα , ότι κάνουν στην ζωή τους επικρατεί αυτή η φιλοσοφία ! Το έχει το γονίδιο τους !

Σήμερα είναι Κυριακή

Σήμερα είναι Κυριακή. Τελικά το πήρα απόφαση και βγήκα για λίγο στο δρόμο, μπας και μπορέσω να χωνέψω τη βδομάδα που έρχεται. Δυο γύφτισσες κρεμάστηκαν πάνω μου, γεμάτες γαρδένιες. Θέλησαν να μου πουν τη μοίρα μου. Τραβήχτηκα. Μου τράβηξαν το χέρι. Καλή ζωή, γερή καρδιά, μόνο να... σου περισσεύουν χρόνια. Κούνησαν το κεφάλι τους· επέμεινα· δε δέχτηκαν λεφτά. Χάθηκαν γρήγορα στο πλήθος. Συνέχισα να περπατώ και όσο πήγαινα βουβάθηκα. Γέμισα τις φωνές των περαστικών, ζαλίστηκαν τα μάτια και τ’ αυτιά μου. Κάποια στιγμή φούσκωσα τόσο πολύ κι ετοιμάστηκα να σκάσω στα μισά του δρόμου. Μα το άφησα καλύτερα για μετά στο απόθεμα του χρόνου που ήξερα πια πως είχα. Γι αυτό δεν πήρε άραγε η γύφτισσα λεφτά; Ήξερε; Δεν ήθελε μια τέτοια εξαγορά. Η περίσσεια χρόνου· σαπισμένου· φαγητού· ανθρώπων· σε στολίζει τύψεις.

Εκλογική Αερομεταφορά !

Τώρα τελευταία αυτό που μας καίει είναι η Ολυμπιακή Αεροπορία και το μέλλον της …αν υπάρχει τέτοιο ! Σε περίπτωση όμως που δεν υπάρχει μέλλον έχει σκεφτεί κανείς πώς θα μεταφερθούν στις επόμενες εκλογές οι ετεροδημότες ; Άμα δεν υπάρχει ο κομματικός δωρεάν αερομεταφορέας τι θα γίνει με όλους αυτούς τους ψήφους ; Δεν νομίζω να αναλάβει την μεταφορά τους καμία ιδιωτική εταιρεία . Μήπως θα πρέπει λόγω αυτού του γεγονότος να σκεφτούν και μια αναθεώρηση του υπάρχοντος καθεστώτος και δούμε να ψηφίζουμε στον τόπο κατοικίας μας ; Δεν έχω δει τους προικισμένους μας οραματιστές πολιτικούς να ανησυχούν για αυτό το θέμα ή μήπως έχουν έτοιμη την λύση … όπως πάντα !

Ρυθμίσεις …Ρουσφέτια

Και οι 2 λέξεις αρχίζουν από Ρ . Αλλά δεν είναι το μόνο κοινό που έχουν . Στην ελληνική κοινωνία τείνουν να γίνουν συνώνυμα . Το ρουσφέτι όμως ακούγεται άκομψο και για αυτό το βαφτίσαμε ρύθμιση . Ρύθμιση χρεών στις ομάδες ή μάλλον για να είμαστε ακριβείς στις ΠΑΕ δηλαδή σε ιδιωτικές επιχειρήσεις που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο με πολλούς πελάτες όμως , ρύθμιση χρεών σε μεγάλες τράπεζες …έλεος στις τράπεζες , ρύθμιση χρεών σε μεγάλες επιχειρήσεις γενικά αλλά και πολλών λογιών λογιστικές ρυθμίσεις . Έτσι κάνουν ο ένας στον άλλο ρυθμίσεις … ρουσφέτια δηλαδή ! Βέβαια όλων των ειδών αυτές οι ρυθμίσεις τις πληρώνουμε πάντα εμείς στην εφορία και με τα λεφτά μας κάποιοι γίνονται μάγκες και ρυθμίζονται ...
Η δική μου μοίρα σε περίπτωση που θα χρωστάω θα είναι να ρυθμίσουν να μου βρουν 5 τ.μ. σε 4 τοίχους ενός σωφρονιστικού ιδρύματος !

Ένας μήνας έμεινε

Πάει και ο Νοέμβρης και δεν χάσαμε και τίποτα . Βέβαια αυτό τον μήνα πολλά χάθηκαν από τους εναλλακτικούς γεωργούς στην Κρήτη που δεν τους βοήθησαν όσο υπολόγιζαν οι τελευταίες βροχές . Οι ίδιες βροχές που τόσο θέλαμε πέρσι , φέτος μας πνίγουν . Είχα ακούσει για εμπλουτισμένες τροφές , πλέον ακούμε και για εμπλουτισμένο νερό και όχι μόνο ακούμε αλλά και πίνουμε ! Κάτι πάει να χαθεί για την Ολυμπιακή Αεροπορία , που ελπίζω να μην μας ταλαιπωρήσει τις γιορτές . Παρότι πέρασε ένας μήνας η σύνταξη για τον περισσότερο κόσμο αντί να πλησιάζει … απομακρύνεται και για πολλούς θα γίνει όνειρο άπιαστο και ας κάνουν ότι μπορούν οι επιστήμονες για την μακροζωία . Ο Πλανητάρχης χάρισε με απίστευτη απλοχεριά την ζωή σε 2 γαλοπούλες , αντί για μία όπως ορίζει το έθιμο κατά την ημέρα των Ευχαριστιών …πόσος κόσμος άραγε θα ήθελε να είναι γαλοπούλα μιας και αυτές έχουν καλύτερη τύχη και περισσότερες ελπίδες να τους χαριστεί η ζωή . Μας είπαν ότι τον Δεκέμβριο θα πούμε το ρεύμα ρεματάκι ενώ τα λαμπάκια των γιορτών έχουν ήδη ανάψει …μαζί με τα δικά μου .
Ένας μήνας έμεινε και τον φάγαμε και αυτόν τον χρόνο …
Καλό μήνα !